Αποτυχία οδοντικών εμφυτευμάτων: Αίτια, συμπτώματα και τρόποι αντιμετώπισης

Τα οδοντικά εμφυτεύματα είναι μια ευρέως διαδεδομένη και αξιόπιστη μέθοδος αντικατάστασης δοντιών που έχουν καταστραφεί. Παρά το γεγονός ότι λειτουργούν ακριβώς σαν τα πραγματικά δόντια, όπως κάθε ιατρική επέμβαση, ενέχει κι αυτή την πιθανότητα αποτυχίας.

Μερικές επιπλοκές εμφανίζονται άμεσα μετά την επέμβαση, ενώ άλλες μπορεί να παρουσιαστούν πολλά χρόνια αργότερα. Η πρώιμη αποτυχία εμφανίζεται συνήθως εντός των πρώτων τριών ή τεσσάρων μηνών.

Η πιο κοινή αιτία πρώιμης αποτυχίας είναι η περιεμφυτευματίτιδα, φλεγμονή που παρουσιάζεται σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, και οδηγεί σε μόλυνση των ούλων ή και του οστού στο σημείο του εμφυτεύματος.

Βασικά συμπτώματα της περιεμφυτευματίτιδας είναι το αυξημένο οίδημα των ιστών, ο πόνος, η ερυθρότητα και η εκροή πύου γύρω από το εμφύτευμα, ο πυρετός, η δυσκολία μάσησης και η υποχώρηση των ούλων. Παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισής της είναι το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η κακή εφαρμογή των κανόνων στοματικής υγιεινής και οι κακοτεχνίες στην τοποθέτηση των εμφυτευμάτων.

Αν η μόλυνση εντοπιστεί νωρίς αντιμετωπίζεται με τη χρήση αντισηπτικών και με τον καθαρισμό του οστού και του εμφυτεύματος, χωρίς να παρουσιαστούν επιπλοκές. Αν όμως είναι πιο επιθετική και έχει προχωρήσει βαθύτερα, είναι πιθανό να οδηγήσει σε απώλεια μέρους του οστού της γνάθου. Σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να γίνει προσπάθεια ανάπλασης του οστού με οστικό μόσχευμα και το υπάρχον εμφύτευμα να αντικατασταθεί με ένα νέο.

Είναι πιθανό να παρουσιαστεί επίσης αποτυχία στο στάδιο της οστεοενσωμάτωσης, δηλαδή το νέο εμφύτευμα να μην ενσωματωθεί στο οστό της γνάθου. Υπό κανονικές συνθήκες, στο στάδιο αυτό το εμφύτευμα ενώνεται με τη γνάθο δημιουργώντας έναν δομικό σύνδεσμο, που λειτουργεί όπως οι ρίζες στα φυσικά δόντια. Σε ασθενείς με χαμηλή οστική πυκνότητα και αδύναμα οστά υπάρχει πιθανότητα αυτή η διαδικασία να μην ολοκληρωθεί επιτυχώς και το εμφύτευμα να απορριφθεί.

Το βασικό σύμπτωμα αποτυχίας της οστεοενσωμάτωσης είναι η παρουσία κινητικότητας γύρω από το εμφύτευμα. Προκειμένου να αποφευχθεί μια τέτοια περίπτωση είναι απαραίτητο να έχει πραγματοποιηθεί έλεγχος οστικής πυκνότητας πριν από την εκκίνηση της τοποθέτησης εμφυτευμάτων.

Προβλήματα μπορεί να προκύψουν επίσης αν οι διαστάσεις του οστού είναι ανεπαρκής. Η βασική αιτία εμφάνισης αυτής της επιπλοκής είναι η μεσολάβηση μεγάλου διαστήματος από την απώλεια του δοντιού ως την αποκατάστασή του. Για να αποφευχθεί μιας τέτοια κατάσταση, συνίσταται αναπλαστική θεραπεία των οστών.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, αν το εμφύτευμα έχει τοποθετηθεί πολύ κοντά στο νεύρο, ενδέχεται να του προκαλέσει βλάβη. Τα πιο συνήθη συμπτώματα είναι μούδιασμα στη γλώσσα, τα ούλα, τα χείλη, ή το πρόσωπο.

Λοιποί παράγοντες κινδύνου που μπορεί να οδηγήσουν στην αποτυχία οδοντικών εμφυτευμάτων είναι το κάπνισμα, η κακή τοποθέτηση, το σφίξιμο των δοντιών και ιατρικές παθήσεις όπως τα αυτοάνοσα νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης, ο καρκίνος και η οστεοπόρωση.

Βασικοί τρόποι αντιμετώπισης σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αυστηρή τήρηση κανόνων υγιεινής και η συχνή επίσκεψη στον οδοντίατρο και η ενδελεχής τήρηση των οδηγιών του ιατρού αναφορικά με τον καθαρισμό και τους διατροφικούς περιορισμούς. Μεγάλη σημασία έχει επίσης ο σωστός προγραμματισμός πριν από την επέμβαση και η επιλογή του κατάλληλου ιατρού.

Πέρα από τις βραχυπρόθεσμες επιπλοκές, αποτυχία μπορεί να προκύψει και σε διάστημα ως και δέκα έτη μετά την επέμβαση, με βασικά αίτια τις βακτηριακές λοιμώξεις, τη μείωση οστικής πυκνότητας, την κακή στοματική υγιεινή και τον εγκλωβισμό φαγητού ανάμεσα στα εμφυτεύματα, την ακτινοβολία σε περιοχές της κεφαλής και του τραχήλου, τον τραυματισμό της περιοχής αλλά και την κακή αρχική τοποθέτηση.

Για να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα εμφάνισης μακροπρόθεσμης αποτυχίας εμφυτευμάτων, είναι απαραίτητη η επίσκεψη στον οδοντίατρο κάθε τρεις με έξι μήνες.